Do więzienia na dłużej.

Zgodnie z odpowiednimi przepisami Kodeksu karnego, karami są: grzywna, ograniczenie wolności, pozbawienie wolności, 25 lat pozbawienia wolności oraz dożywotnie pozbawienie polności. Kara pozbawienia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 15 lat. W związku z powyższym, w obowiązującym stanie prawnym nie ma możliwości wymierzenia skazanemu kary przekraczającej 15 lat pozbawienia wolności, pomijając oczywiście kary 25 lat pozbawienia wolności i dożywotniego pozbawienia wolności, które mają charakter odrębnych kar.

Propozycje zwiększenia swobody orzeczniczej sądów wymierzających kary pozbawienia wolności przedstawiło Ministerstwo Sprawiedliwości. Nowe przepisy po wejściu w życie będą miały też za zadanie odwrócić negatywną tendencję orzeczniczą, polegającą na nadużywaniu instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary. Powinny też spowodować powstanie lepszych możliwości odzwierciedlenia karą nagannego zachowania sprawcy przestępstwa. Zdarza się bowiem, że sąd orzekający staje przed alternatywą wymierzenia sprawcy 15 lat pozbawienia wolności lub kary 25 lat pozbawienia wolności, bez możliwości wybrania rozwiązania pośredniego, chociażby takie rozwiązanie wskazywały ocena zachowania sprawcy i zdrowy rozsądek. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach, a 10-letni przeskok w pewnych okolicznościach może pozostawać w sprzeczności z sądowymi zasadami wymiaru kary i środków karnych. Według tych, dolegliwość nie może przekraczać stopnia winy i powinna kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Jak to zwykle bywa takie rozwiązania mają niemalże tyle samo zwolenników, jak i przeciwników. Ci ostatni zarzucają im przede wszystkim możliwość radykalnego zaostrzenia polityki karnej.

Projektowane przepisy przewidują również możliwość orzekania przez sądy przepadku mienia pochodzącego z przestępstwa, nawet wtedy, gdy jego właścicielem w chwili orzekania jest osoba trzecia, teoretycznie nie związana w żaden sposób ze sprawcą. Aktualne przepisy wykluczają możliwość orzeczenia przepadku w stosunku do przedmiotów, których właściciel przedstawi dowód zgodnego z prawem ich nabycia. Często taki właściciel ma pełną świadomość źródła pochodzenia przedmiotów, jednakże zabezpieczony jest jakąś fikcyjną czynnością prawną, stwarzającą pozory legalności. Stworzenie możliwości orzekania przepadku nawet takich przedmiotów może uderzyć jednak w prawo własności legalnych nabywców, działających w dobrej wierze.

Paweł Chrząszcz