Jak policja klasfikuje osoby zaginione?

Komendant Główny Policji w treści wydanego przez siebie zarządzenia określił metody i formy działań podejmowanych przez funkcjonariuszy policji w zakresie prowadzenia poszukiwań osoby zaginionej. W powyższym zarządzeniu wskazano definicję zaginięcia, przez które rozumie się stan, w którym nie mamy możliwości ustalenia miejsca pobytu osoby fizycznej i zapewnienia ochrony jej życia, zdrowia lub wolności.

Okoliczności danej sprawy przesądzają o kwalifikacji zaginionej osoby do jednej z trzech kategorii. Jest to istotna decyzja, ponieważ zakwalifikowanie do określonej grupy, będzie miało wpływ na charakter podejmowanych przez policję czynności. Kategorie o których mowa wyżej, przedstawiają się w sposób następujący:

1. Pierwsza kategoria dotyczy osób, które opuściły miejsce swojego ostatniego pobytu nagle i bez uprzedzenia, w okolicznościach uzasadniających podejrzenie popełnienia na jej szkodę przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności, albo uzasadniających podejrzenie zagrożenia jej życia, zdrowia lub wolności, w szczególności w okolicznościach: wskazujących na realną możliwość popełnienia przez nią samobójstwa, jeśli jest to osoba małoletnia do lat 15 i jej zaginiecie zgłoszono po raz pierwszy, jeśli jest to osoba, która z powodu wieku, choroby, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie może kierować swoim postępowaniem albo wymaga opieki lub pomocy innych osób.
2. Do drugiej kategorii kwalifikowane będą osoby, które opuściły miejsce swojego ostatniego pobytu w okolicznościach nie uzasadniających niezwłocznej potrzeby zapewnienia ochrony ich życia, zdrowia lub wolności, albo udzielenia pomocy, zwłaszcza gdy nie istnieją przesłanki dające je zakwalifikować jako osoby zaginione pierwszej lub trzeciej kategorii. Jako zaginione w ramach drugiej kategorii będą również postrzegane osoby, które w wyniku swojej sytuacji życiowej wyrażały zamiary jej zmiany, a także osoby zaginione, które opuściły miejsce pobytu z własnej woli lub zabierając swoje rzeczy.
3. Trzecia kategoria to z kolei osoby małoletnie, których zaginięcie jest samowolnym oddaleniem się w wyniku kolejnej ucieczki z domu rodzinnego, domu dziecka lub ośrodka opiekuńczego, bądź innej tego rodzaju placówki, w której przebywały one na mocy orzeczenia sadu i nie były pozbawione wolności, przy jednoczesnym wykluczeniu okoliczności, które uzasadniały by kwalifikowanie takiej osoby do kategorii pierwszej. Do osób zaginionych trzeciej kategorii zalicza się również osoby pełnoletnie, które w związku z przymusowym umieszczeniem ich przez uprawniony organ w szpitalu psychiatrycznym, domu pomocy społecznej, środowiskowym domu samopomocy lub innej tego rodzaju placówce samowolnie oddaliły się ze wskazanego miejsca pobytu, o ile nie zachodzą przesłanki dające je zakwalifikować jako osoby zaginione pierwszej kategorii. Do osób trzeciej kategorii zalicza się też osoby małoletnie zaginione w związku z tzw. porwaniem rodzicielskim. Zakwalifikowanie ofiar rodzicielskiego porwania do trzeciej kategorii osób zaginionych jest możliwe również wtedy, gdy nie zachodzą przesłanki do uznania ich za osoby kategorii pierwszej.

Łukasz Więckowicz