Renta indwalidzka.

Renta z tytułu niezdolności do pracy jest świadczeniem przysługującym ubezpieczonym po łącznym spełnieniu przez nich określonych przez ustawodawcę warunków. Renta inwalidzka przysługuje osobie ubezpieczonej, posiadającej odpowiednie okresy składkowe oraz nieskładkowe, u której niezdolność do pracy powstała podczas okresów składkowych lub nieskładkowych albo maksymalnie w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Osoba ubiegająca się o przyznanie jej renty z tytułu niezdolności do pracy musi rzeczywiście być całkowicie lub częściowo do pracy niezdolna. Oznacza to faktyczną utratę zdolności do wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu, która nie rokuje odzyskania tej zdolności nawet po przekwalifikowaniu. Całkowita niezdolność do pracy występuje wtedy, gdy osoba w wyniku choroby lub wypadku przy pracy stała się niezdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Za częściową niezdolność do pracy  uważa się utratę w stopniu znacznym zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi przez ubezpieczonego kwalifikacjami.

Renta z tytułu niezdolności do pracy może być rentą stałą lub okresową. Renta stała przysługuje ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy jest trwała, natomiast renta okresowa przysługuje ubezpieczonemu, którego niezdolność do pracy ma charakter czasowy. O niezdolności do pracy orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Katarzyna Basista